22 жовтня одишол од нас Ваньо Туз з Волівця. Все з усьміхом витал туристів, якы переходили жолтым путьом коло Його хыжы. Здавало бы ся, простий хлоп, котрий ґаздувал на Лемковині, але для тых, што Го познали, был чловеком незвыклым. Хоц жыл на селі і не міг продолжати едукациі, был мудрий і цєкавий сьвіта. гордий зо свого походжыня, представлял чужым лемківску культуру. О Ваню можна дуже повісти, напевно был особом вынятковом і лишит ся в нашій памяті яко добрий чловек і правдивий Лемко.
Заохочаме прочытати статю:
http://www.beskid-niski.pl/index.php?pos=%2Fludzie%2Ftuz
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
22 października odszedł od nas Janek Tuz z Wołowca. Zawsze z uśmiechem witał turystów, którzy przechodzili żółtym szlakiem obok Jego domu. Zdawało by się, prosty chłop, który gospodarzył na Łemkowynie, ale dla tych, którzy go poznali, był niezwykłym człowiekiem. Choć mieszkał na wsi i nie mógł kontynuować edukacji, był mądry i ciekawy świata. Zawsze był dumny ze swojego pochodzenia i prezentował obcym kulturę łemkowską. O Janku można wiele opowiedzieć, z pewnością był osobą wyjątkową i pozostanie w naszej pamięci jako dobry człowiek i prawdziwy Łemko.
Zachęcamy do przeczytania artykułu:
http://www.beskid-niski.pl/index.php?pos=%2Fludzie%2Ftuz
ВІЧНАЯ ПАМЯТ
